مطبوعات خود را جدی نگرفته‌اند؟

بررسی لزوم انتشار روزنامه‌های ایران در روزهای تعطیل سرویس: جامعه اطلاعاتی

خبرگزاری دانشجویان ایران - تهران

سرویس: جامعه اطلاعاتی

 در حالیکه کارشناسان حوزه ارتباطات از تعداد کم مخاطبان روزنامه‌ها در ایران گله‌مندند و به اذعان همان‌ها روزنامه در ایران مخاطبان خاص محدودی دارد، این سوال وجود دارد که چرا شریان اطلاع‌رسانی در ایام تعطیل که در کشور ما روزهای متعددی را شامل می‌شود، همچون تعطیلات طولانی نوروز، برروی همین عده محدود نیز بسته می‌شود؟ در حالیکه اکثر روزنامه‌های پرتیراژ و مخاطب جهان در تعطیلات آخر هفته نیز با شرایط خاص چنین روزی منتشر می‌شوند.

کارکرد فنون تبلیغات در جنگ نرم

تمام تبلیغات ساختگی غرب، جنگ نرم است؛ جنگی برای کنترل و فریب اذهان. این بدان معنی است که هر شخصی که در جامعه ایرانی زندگی می‌کند اگر به دنبال حفظ خود از این جنگ روانی است، لزوماً باید گام­هایی پر از احتیاط بردارد.

تبلیغات از جمله واژگانی است که برداشت‌های متفاوت و گاه متعارض و متضاد از آن می‌شود. در یک سوی آن می‌توان اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را مشاهده کرد که بر صفحه جراید، مطبوعات، صفحات وب یا تصاویر تلویزیونی یا بر روی امواج رادیویی نقش می‌بندد و در سوی دیگر بزرگ‌نمایی یا کوچک‌انگاری و فریب و دگرگون‌سازی حقیقت و ارائه چهره وارونه از واقعیت را به نظاره نشست.

تبلیغات فرصتی به دست کارگزار و مجری می‌دهد که با بهره‌گیری از تکنیک‌های خاص رسانه‌ای اهداف خود را تحقق بخشد.

یک پیشنهاد: تأسیس «سازمان نظام روابط عمومی» ضروری است

چندی پیش همکاران عزیزمان در انجمن متخصصان روابط عمومی بسته پیشنهادی اعتلای روابط‏عمومی را تدوین کرده و منتشر نمودند. بدین جهت این حقیر نیز با استقبال از اقدام این همکاران، نامه‏ای را خطاب به رییس محترم آن انجمن نوشتم که در ادامه آورده می‏شود.

در این مکتوب تلاش کردم با طرح پیشنهاد تأسیس سازمان نظام روابط عمومی کشور، همانند نمونه‏های ایرانی آن که در سایر رشته ها و صنوف فعالانه در جهت اعتلا حرفه خویش می‏کوشند، راهبرد خروج از رکود و اعتلای نهاد روابط عمومی را مطرح نمایم.

اینک توجه شما را به متن این پیشنهاد جلب می‏کنم:

برادر ارجمند جناب آقای سید محسنی

رییس محترم انجمن متخصصان روابط‏عمومی‏ایران

باسلام و احترام

     بازگشت به نامه شماره 198/89 مورخ 3/6/89، ضمن تشکر از ارسال نشریه وزین آن انجمن، یکی از موضوعاتی که توجه اینجانب را به خود جلب نمود، موضوع «بسته پیشنهادی اعتلای روابط‏عمومی ‏در ایران» بود. این مطلب را به دقت خواندم، لیکن مواردی به ذهن خطور نمود که مناسب دیدم آنها را به استحضار شما برسانم:

1-     بطور کلی هرگونه برنامه‏ای که پیشنهاد می‏گردد، اساساً می‏باید دارای پشتوانه اجرایی و الزامات قانونی باشد. همانگونه که مسبوق به سابقه هستید، اینگونه بسته‏ها (هرچند کوچکتر) پیش از این از سوی مراجع مختلف ارائه شده است لیکن تجربه، نشان از عدم توفیق آنها داشته است. در این بیانیه به درستی اشاره گردیده که قانون جامعی برای تعالی روابط‏عمومی‏ نیاز است. اما به واقع مرجع قانونی تهیه چنین لایحه یا طرحی کدام دستگاه است؟ این طرح در کجا باید به تصویب برسد و به طور کلی مسئولیت نظارت بر حسن اجرای آن بر دوش چه مرجعی خواهد بود؟

     به این نکته باید توجه گردد که اگر هریک از وزارتخانه‏ها بخواهند مسئولیت آن را بر عهده بگیرند، به دلیل گستردگی نهاد روابط‏عمومی‏ در تمامی‏دستگاه‏های اجرایی، بخش‏های دولتی، عمومی‏، خصوصی و تعاون آیا امکان اعمال نظر توسط یک وزارتخانه وجود خواهد داشت و آیا نظام بروکراسی اداری حاکم از توان و انعطاف لازم برای تمکین برخوردار خواهد بود؟

          مسلماً فعلاً نمی‏توان برای پاسخ به این پرسش‏ها، جواب‏هایی مطمئن یافت.

2-      از سوی دیگر تجربه ورود وزارتخانه‏ای همانند وزارت ارشاد به مقوله‏های متناظر همچون حرفه روزنامه نگاری، انتشارات و تبلیغات، تجربه مثبتی نیست. همکنون ملاحظه می‏گردد پس از سال‏ها تلاش، هنوز قانون جامعی برای روزنامه‏نگاری و تعیین صلاحیت برای اشتغال به حرفه خبرنگاری وجود ندارد، قانون مطبوعات فعلی بیشتر مسئولیت نشریات را تبیین نموده که قطعاً همان هم کامل نیست. در عرصه تبلیغات نیز وضعیت بهتر از این نیست.

     بدین لحاظ احتمال ورود به چرخه باطل برای روابط‏عمومی ‏هم وجود دارد، مگر اینکه از تجارب پیشین بهره ببریم.

3-      به نظر می‏رسد موضوع‏هایی نظیر جایگاه سازمانی مدیران روابط‏عمومی، مأموریت و وظایف آنها، توجه به امر پژوهش و بهره‏گیری از فن‏آوری‏های نوین هرچند که دارای اهمیت بسیاری است، اما علت‏العللی دیگری دارند که برای اصلاح و تعالی نهاد روابط‏عمومی ‏در کشور، می‏باید بنیان و شالوده را اصلاح نمود.

     شالوده روابط‏عمومی‏ بر ستون‏هایی استوار است و طبیعی است اگر بخواهیم بنایی فاخر و مستحکم بنا کنیم، باید این ستون‏ها به درستی طراحی، مکان‏یابی و اجرا شوند:

     ستون اول به حضور کارگزارانی متخصص، آموزش دیده و متعهد به اصول اخلاقی و حرفه‏ای روابط‏عمومی ‏در مسئولیت‏های مختلف، مرتبط می‏باشد. کسانی که توانسته باشند از مسیر احراز صلاحیت به درستی عبور کرده و تداوم حیات شغلی خود را بر پایه حفظ همان ارزش‏هایی بدانند که بدان واسطه محرز گردیده‏اند.

     ستون دوم به استقرار باور فکری متعالی در نظام‏های اداری بر می‏گردد که بدین واسطه سازمان (شامل تمامی‏ انواع آن) به اعتقاد به اصل «بقا»، به حضور روابط‏عمومی‏ دانش‏محور و عمل‏گرا ایمان داشته و نبود آن را اخلالی برای تداوم حیات و بقایش بداند. بی‏شک در شرایط کنونی بخش خصوصی بیش از سایر بخش‏ها چنین معنایی را درک می‏کند.

     پشتوانه قانونی قدرتمند، تعیین و ایجاد نهادی صالح برای اجرای قانون و حضور دستگاهی نظارتی، ستون سوم این شالوده خواهند بود.

4-     با عنایت به مواردی که مختصراً آمد، معتقدم برای تعالی روابط‏عمومی، می‏توان به مفهومی‏چون «سازمان نظام روابط‏عمومی» توجه نمود. تجربه موجود در کشور هم مؤید کارا بودن آن است. همکنون در عرصه‏های پزشکی، مهندسی ساختمان، دامپزشکی، پرستاری، کشاورزی، حقوقی، مالی و... چنین سازمان‏هایی وجود دارند. هرچند که هنوز نتوانسته‏اند به سقف آرمان‏های خویش برسند، ولی مسیری که برای تعالی حرفه خویش پیموده‏اند، بسیار جلوتر از نهاد روابط‏عمومی ‏است.

   در پایان برای حضرتعالی و سایر همکاران، آرزوی توفیق و سربلندی دارم و به عنوان سربازی در روابط‏عمومی‏ سرزمینم، آماده همکاری و مشارکت در اجرای چنین برنامه‏هایی می‏باشم.

با ارادت

احمد پاکزاد

شهریور ۱۳۸۹

جامعه سالم، رسالت رسانه

منبع:

رسانه‌ها- مهتاب خسرو شاهی: شاید وقتی برای نخستین بار مردم با رادیوهای ترانزیستوری، نوع جدیدی از رسانه را شناختند (هر چند پیش از آن نیز با روزنامه و مجله آشنا شده بودند) هیچ کس تصور نمی‌کرد رسانه‌ها، چنان با زندگی مردم پیوند بخورند که زندگی، بدون آنها برای ما غیرممکن باشد.

در واقع اکنون رسانه‌ها به چنان جایگاهی رسیده‌اند که نه تنها خوراک فکری مردم را فراهم می‌کنند، بلکه بر تفکرات و در نتیجه بر زندگی جوامع دیگر نیز تاثیر می‌گذارند. این تاثیر در مسائلی که با زندگی مردم پیوند بیشتری دارد و مردم به آن اقبال بیشتری نشان می‌دهند، صد چندان است. ارتباطات و نقش رسانه در ارتقای سطح سلامت روحی-روانی افراد جامعه و ارتقای سطح کیفی زندگی یکی از همین مباحث مهم است.

http://www.hamshahrionline.ir/News/?id=64548 

مقصر اصلی در ترویج الگوهای غلط غذایی کیست؟

رسانه‏ها مکلفند با بررسی موشکافانه آنچه که در پیرامون و درون جامعه روی می‏دهد، آن دسته از عناصر بینشی یا الگوهای رفتاری که علی‏رغم هنجار گونه بودن، دارای پیامدهای منفی برای استمرار حیات اجتماعی هستند را شناسایی و با برخوردی هوشمندانه، ضمن تبیین قبح و تبعات منفی آنان، الگوهای فرهنگی مناسب با پیامدهای مثبت و در راستای تداوم حیات پویا جامعه را ترویج نمایند.

بدین منوال است که دامنه فعالیت رسانه‏ها، با نگاهی کل‏نگرانه و فارغ از زمینه تخصصی ایشان، به تمای لایه‏های اجتماعی تسری می‏یابد، به نحوی که جامعه از این نهاد خودساخته خویش، انتظار دارد.

گستره موضوعی «سلامت اجتماعی»، در هر دو بعد روانی و جسمی نیز یکی از همان حوزه‏هایی است که رسانه‏ها به شکل‏های گوناگون به آن می‏پردازند. فرآیند رسانه‏ای آنها چه در قالب روش‏های معمول گزارشی، خبری و تحلیلی باشد و چه به صورت آگهی و تبلیغات، طرح‏ریزی و ارائه ‏گردد، در هر صورت، متضمن ایفای نقش رسانه‏ها در حفظ و پویایی سلامت اجتماعی خواهد بود.

ترویج الگوهای بینشی و رفتاری مصرف مواد غذایی سالم و با کیفیت که ارتباط مستقیم با سلامت افراد و جامعه دارد، به طور مداوم دست مایه فرآیندهای رسانه‏ای قرار می‏گیرد. اما برخی کارشناسان و صاحب‏نظران علوم تغذیه معتقدند؛ دقت نظر کافی بر تدوین و انتخاب پیام‏هایی که بدین روش ترویج می‏گردند، وجود ندارد. این کارشناسان همچنین معتقدند، رویکرد «غذای سالم» و «تغذیه مناسب» مبتنی بر روش‏های علمی، در برنامه‏های اطلاع‏رسانی انواع رسانه‏ها دیده نمی‏شود و در این میان بخش عمده‏ای از قصورهای رخ داده در مفهوم کلی «تغذیه مناسب» را متوجه رسانه‏ها می‏دانند.

با توجه به انتقادهای زیادی که از سوی این گروه از کارشناسان تغذیه به رسانه‏ها مطرح می‏گردد، برآن شدیم در این شماره از«فرهنگ‏رسانه» و قبل از پرداختن به طرح باید و نبایدهای این حوزه مفهومی، با یکی از صاحب‏نظران دانش ارتباطات به گفتگو بنشینیم تا نظر وی را در خصوص موضوع نیز جویا گردیم.

«دکتر علی گرانمایه‏پور» استاد دانشگاه و دانش‏آموخته رشته علوم‏ارتباطات اجتماعی و صاحب‏نظر در امور رسانه‏ها، به پرسش‏های «فرهنگ‏رسانه» این‏گونه پاسخ می‏دهد:

گفتگو با دکتر علی گرانمایه‏پور، متخصص علوم ارتباطات اجتماعی و استاد دانشگاه 

منبع: فصلنامه تحلیلی و پژوهشی فرهنگ رسانه/شماره3/تابستان1387